wijl het doorgewinterd vel
in relativeren rekt
dwaalt de voel nog een wijle
in de zielhuid met indrukken
onmachtig in afvoei
rest nog de kilte
ondanks alles op alles
en mij raakte
de ademloosheid
tot stil in mij
The Slayer: | Donderdag, november 02, 2006 23:07 |
intrigerend :) prachtig verwoord !! |
|
sunset: | Donderdag, november 02, 2006 11:34 |
Dit is zo voelbaar tonend delend overgebracht. ik krijg en voel werkelijk kilte. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
lonely 1: | Donderdag, november 02, 2006 01:11 |
prachtig! liefs, lonely 1 |
|
Innerchild: | Donderdag, november 02, 2006 01:08 |
Raak ... zo rakkend ! Liefs, Innerchild |
|
mums: | Donderdag, november 02, 2006 01:01 |
voelbaar is je gevoel. ben er stil van. liefs mums |
|
switi lobi: | Donderdag, november 02, 2006 00:26 |
Een overgang in voelen naar een andere wereld... Warme omarmende knuffel.. Liefsliefs, switi lobi |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Donderdag, november 02, 2006 00:25 |
die stilte is hier nog voelbaar knufff Ria |
|
Fata Morgana: | Donderdag, november 02, 2006 00:23 |
Prachtig beschreven, denk dat dood nooit doorgewinterd raakt en niet alles te relativeren is, slechts het verdriet en stilte te voelen is, liefs Fata. | |
M@rcel: | Donderdag, november 02, 2006 00:15 |
ademloos gelezen.. Slaap lekker M@rcel |
|
michris: | Donderdag, november 02, 2006 00:11 |
Prachtig beschreven, geraakt, gevoeld, in jou daar zijn. Liefs, michris |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 02 november 2006 | ||
Thema's: |