Kanker... Hou van je mam!
December 2004 voor de kerst dagen , uitslag
12 Januari, grote dag … onder het mes … borst weg.
Weken, enkele maanden voorbij, met chemokuren.
Veel ziek zijn, misselijk etc.
Inmiddels ook niet veel trek in vlees.
Anderhalf jaar gaat voorbij.
Pijn in borstbeen, scan gehad blijkt geen uitzaaiingen.
Maar borstbeen is ziek bot, dus
25 oktober 2006 punctie, 30 oktober uitslag
Blijkt, botkanker te zijn maar in te kapselen met bestralings…
Kortom we gaan de rit van voren af aan weer mee maken…
Mijn gevoel…
Voel me down, stressig en pijnlijk bij alles wat ik doe.
Brandbaar, en emotioneel.
Kan geen traan uit me ogen krijgen,
Voel me leeg en opgesloten in me eigen gevoel van verdriet,
Maar kan het niet uiten…
Als er maar iets gebeurt, (teen stoten) dan begin ik te huilen,
Zo prikkelbaar… zo gevoelig…
Maar het verdriet, komt er niet uit…Het wil niet.
Angst om alleen komen te staan…
Bang dat het verder gaat dan dit alleen,
Bang me moeder te verliezen,
Die ik altijd, hoe dan ook lief heb.
Waar ik ziels veel van hou!
We vechten, en gaan door…
Hoop dat jij dat ook doet mam!
Help je super hard mee om het aan te kunnen,
En vechten tegen die rotziekte!
Love you mam!
For ever and ever... No matter what!
We go for it !!!!!
Liefs je dochter petra
P.S ... het lijkt niet bepaald op een gedicht nu...
maar wil het graag kwijt...
12 Januari, grote dag … onder het mes … borst weg.
Weken, enkele maanden voorbij, met chemokuren.
Veel ziek zijn, misselijk etc.
Inmiddels ook niet veel trek in vlees.
Anderhalf jaar gaat voorbij.
Pijn in borstbeen, scan gehad blijkt geen uitzaaiingen.
Maar borstbeen is ziek bot, dus
25 oktober 2006 punctie, 30 oktober uitslag
Blijkt, botkanker te zijn maar in te kapselen met bestralings…
Kortom we gaan de rit van voren af aan weer mee maken…
Mijn gevoel…
Voel me down, stressig en pijnlijk bij alles wat ik doe.
Brandbaar, en emotioneel.
Kan geen traan uit me ogen krijgen,
Voel me leeg en opgesloten in me eigen gevoel van verdriet,
Maar kan het niet uiten…
Als er maar iets gebeurt, (teen stoten) dan begin ik te huilen,
Zo prikkelbaar… zo gevoelig…
Maar het verdriet, komt er niet uit…Het wil niet.
Angst om alleen komen te staan…
Bang dat het verder gaat dan dit alleen,
Bang me moeder te verliezen,
Die ik altijd, hoe dan ook lief heb.
Waar ik ziels veel van hou!
We vechten, en gaan door…
Hoop dat jij dat ook doet mam!
Help je super hard mee om het aan te kunnen,
En vechten tegen die rotziekte!
Love you mam!
For ever and ever... No matter what!
We go for it !!!!!
Liefs je dochter petra
P.S ... het lijkt niet bepaald op een gedicht nu...
maar wil het graag kwijt...
Reacties op dit gedicht
| lief*meisje: | Zondag, september 23, 2007 14:34 |
| verdomme waarom... bedoel ik... | |
| lief*meisje: | Zondag, september 23, 2007 14:33 |
| 2007... Mam heeft uitzaaiingen..alweer.. Lymfeklier, beide longen en lever...Chemo kuren puur voor verlenging van t leven... Hoelang nog??? verdomme waar??? afz Lief*meisje |
|
| _*Mn0nn*_: | Zondag, november 12, 2006 15:44 |
| Ik ken precies mijn verhaal hierin.. ik heb 2 weken geleden te horen gekregen dat mijn moeder borstkanker heeft.. mijn wereld staat op zun kop!! ik leef met je mee..! Als je wil mag je me wel emailen! kunnen we er samen over praten! Ik hoop het.. Sterkte!! Knuff Manon.15 | |
| *.Muiss.*: | Maandag, november 06, 2006 21:52 |
| Als de tranen al in mijn ogen staan na het lezen van dit gedicht, hoe moet jij het dan ervaren? Ik wens jou en je moeder álle sterkte van de wereld toe! Liefs. *.Muiss.* |
|
| Sunflower Ria: | Woensdag, november 01, 2006 23:51 |
| van heel je leven En dat er in je hart een lied Van dank wordt aangegeven Heel veel sterkte Lief meisje Voor Jou en je Mam in deze moeilijke en zware tijd Heel veel liefs en licht en warme zonnegroetomarming SunflowerRia |
|
| Sunflower Ria: | Woensdag, november 01, 2006 23:49 |
| Lichtje, Zou het een lichtje voor je zijn Ik hoop het zo van harte Dat het je helpt bij dit verdriet en pijn Om steeds opnieuw te starten Dat het je uit het donker haalt Uit dit leed en heel veel zorgen Dat vrede in je harte daalt en groeit in het verborgen Dat het leven voor jou lichter wordt En vol van zonnestralen En dat de goede Geest van God Je weg mee zal bepalen Dat je met nieuwe ogen ziet De zin |
|
| mums: | Dinsdag, oktober 31, 2006 15:07 |
| ach lieverd toch... Schrijf jij je angst en je verdriet hier maar neer, in wat voor vorm dan ook. Ik weet alles van de wanhoop, de strijd,het verdriet en het machteloze gevoel. Wens jou en je mam alle kracht toe om deze weg weer te gaan. Heel veel sterkte knuf liefs mums |
|
| Hilly N: | Dinsdag, oktober 31, 2006 13:41 |
| Veel sterkte samen. Alle goeds wens ik jullie toe. Liefs, Hilly |
|
| ma_vie: | Dinsdag, oktober 31, 2006 12:19 |
| *stilte* Blijf beide vechten! Dit is echt te erg voor woorden... Heel veel stertke! liefs, ma_vie |
|
| Niniki: | Dinsdag, oktober 31, 2006 12:06 |
| Wat is dit ongelofelijk rakend. Vreselijk wat jullie nu toch overkomt..... Van je af schrijven is, denk ik, heel erg goed, want dit valt beslist niet mee om te dragen. Ik wens je alle sterkte toe en je moeder natuurlijk ook. En zeker heel veel kracht! Heel, heel veel sterkte, meer woorden heb ik niet. Knuffie |
|
| betty1: | Dinsdag, oktober 31, 2006 09:21 |
| heel veel sterkte meid voor jou en je mam,je hebt het uit je hart geschreven en dat is het belangrijkste.liefs betty | |
| christina: | Dinsdag, oktober 31, 2006 05:17 |
| heel veel sterkte meis voor jouw en je mam ik hoop dat je mam de kracht vind om deze ziekte te overwinnen liefs christa |
|
| Berin: | Dinsdag, oktober 31, 2006 01:01 |
| Tja, woorden schieten hier te kort. Heel veel kracht allebei!! Knuffel, Berin. |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, oktober 31, 2006 00:09 |
| stil gelezen met een dikke traan, meisje heel veel sterkte met dit inmens diepe verdriet en ook voor je moeder heel veel kracht om dit gevecht weer aan te gaan. Ik denk aan je liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lief*meisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||