Altijd ben ik de gene die genaaid word
waarom niet een keer iemand anders
altijd zeggen ze tegen mij
ik hou van jou
maar ze mene er nooit wat van
ik ben het zat
ik heb er geen zin meer in zo
zelfs mijn "beste" vrienden liegen over alles
wat moet ik daar nou mee?
ze zorgen er gewoon voor dat ik niemand meer kan vertrouwen
altijd zeggen jongens weer
je bent mijn meisje
en dan kom ik er achter
dat ze ergens anders nog een meisje hebben
en waarschijnlijk ergens anders weer 1
nou heb ik weer ruzie met een vriendin,
ze heeft tegen me gelogen om de kleinste dingen
nu wil ze het weer goed maken
maar ik kan haar niet meer vertrouwen
ik wil haar niet meer als vriendin
want ik weet gewoon dat ik haar niet kan vertrouwen
wat heeft het leven nog voor zin zonder vrienden?
helemaal niks toch?
of zonder liefde,
dan heeft het ook geen zin meer
iniedergeval niet voor mij.
*ik heb dit gedicht geschreven op verschillende dagen, daarom alle dingen door elkaar*