Er viel een stilte.
Ze werd gebroken
door het rinkelen van de scherven
**een gedichtje dat ik 2 jaar geleden schreef, nadat ik samen met een zeer goede vriend betrokken raakte in een verkeersongeval. Mijn vriend overleed ter plekke, ik hield er niets aan over; behalve schuldgevoelens, verdriet, pijn en onbegrip voor de automobilist die -na ons, twee overstekende fietsers, de dood in te jagen- vluchtmisdrijf pleegde en mij -een hulpeloos meisje (ik was toen 12)- achter te laten met een jongen die duidelijk aan het sterven was...**