Twee oude mannen
In de luwte van het leven
Kijken samen naar de trein
Naar hoe hij in beweging komt
Van perron nummer zeven
Opweg naar waar je maar wilt zijn
Daar waar alles anders is
Anders dan de chaos in hun kop
En waar het beter is dan hier
Want de trein, die raast maar door
Met soms een tijdelijke stop
Opweg naar steeds een nieuwe halte van plezier
Twee oude mannen
Zij mogen niet meer in die trein
Hun eindstation lijkt al bereikt
Wachtend op het laaste eindsignaal
In een verzogingshuis in Nieuwegein
Waar elke dag hetzelfde lijkt
Konden zij nog maar één keer mee
Weg van de halte zo dicht bij het graf
Naar een halte waar je jong kunt zijn en vrij
Tja, die twee oude grijze mannen
Ze eindigen in Nieuwgein, een zware straf
Want helaas, de laaste trein, gaat aan hen voorbij