Bruine ogen met een gouden glans,
ze laten je zien wat er leeft,
ze laten je zien wat er gebeurd,
soms staan ze dof soms glimmen ze,
andere keren worden ze weerspiegeld,
in het gladde oppervlakte van een scherpe dolk,
dat langzaam in het vlees snijd,
tot er bloed opwelt en langzaam op de grond drupt,
het mes weggeworpen op de vloer,
de verschrikking en de pijn,
maar toch ook het genot,
de aanblik van de bebloede dolk,
liggend op de koude vloer,
het bloed spreidt zich langzaam uit,
als een tapijt bedekt het de vloer,
langzaam alles rood kleurend.