ik wacht en wacht, tot de tijd liefdemet zich mee laat waaien – tot aan mij.En in herinneringen blik ik terugnaar de handen op het vingerloos tapijt;de zachte kussens daar weer tussenin -en wij, gelegen op een bed van rozen.Slechts de stilte van deze kamermet een wereldse akoestiek, vult zichin een concert van genegenheid. Mijn woordengevlochten in jouw satijnzachte verhaal van poëzieje zinnen, ik voel ze – ze branden je naamin dit gevoel, zo diep van binnen.Aanvaard ’t ritme van deze nachtwaarin ik en jij één zijn, onze zuchtenzullen tot de sterrenhemel reiken, hoog,waar de dichterij van muziek, gestemd in vurige zangen ik wacht en wacht, tot de tijd liefdein mij oplaait, ver boven hoogten – tot de eeuwigheid.
julius dreyfsandt zu schlamm: | Zondag, oktober 22, 2006 17:54 |
buitengewoon hans |
|
Dreambow: | Zondag, oktober 22, 2006 16:26 |
Pf.. alweer zo mooi! En nee, ik overdrijf niet, echt super!:O Ga door:).. ik blijf het lezen, hoe dan ook! Liefs, mij |
|
Klaes: | Zondag, oktober 22, 2006 15:33 |
aangrijpend mooi gedaan.. dit dubbele duoduet groet/klaes |
|
Dirk Hermans: | Zondag, oktober 22, 2006 15:09 |
ja die komt wel zeker weten heel goed gebracht door jullie,groetjes | |
sunset: | Zondag, oktober 22, 2006 15:00 |
Heerlijk graag gelezen duet. Mooi van jullie. Liefs en mijn genegenheid voor beiden, sunset |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2006 | ||
Thema's: |