Toen je van je sokkel viel
raapte ik de stukjes op
maar ergens in me brak
wat ik soms hart noem
gemakkelijk gezegd, maakt niet uit
maar binnenin knaagt het
hoe deze dag opgevreten is
door droefenistijd
Een streek door de rekening
van het berekend risico
uitgeteld slaap ik niet meer
schaapjes nog slechts een loze droom
Was ik niet empatisch, makkelijk zat
jij ongelukkig, ik lachend en blij
`t hoort niet zo te zijn
kiezen tussen mezelf en mij
Hoe nutteloos het verdriet
dat in zijn eenzaamheid nergens toe leidt
maar gedeeld een leugen blijft
ja, enkel `t masker doet de schijn teniet
Als gedachten konden spreken
ze gooiden me voor de leeuwen
gedeelde smart is halve smart, heb ik gezegd
maar vandaag geloof ik dat niet.