7 Jaren zijn er voorbij,
het is alsof het gisteren was dat ik in je armen nog lag.
Het is alsof het gisteren was dat je me kwam toestoppen.
Wat mis ik die tijd, zelf nu nog.
Ookal ben ik nu zelf mama van twee schatten van kinderen en toch verlang ik steeds naar die geborgenheid die je me gaf.
Ik verlang naar die stem die zegt dat alles goed komt,
die zegt dat ze er voor me is.
Je ogen die zeggen dat ze vertrouwen dat ik op mijn pootjes terecht kom.
Mijn kinderen hebben je nooit persoonlijk gekend maar ik zal er alles aan doen om ze zoveel mogelijk over jou te vertellen.
Om ze op te voeden, met de liefde en de geborgenheid waar jij me mee hebt groot gebracht.
7 Jaren is het al geleden dat je me verlaten hebt en toch doet het nog pijn.
Pijn die nooit zal weg gaan.
Wat wil ik hier mee zeggen??? Mensen als je iemand graag ziet toon dat nu en zoveel mogelijk want eens dat de persoon weg is zijn er zoveel dingen die je nog wou zeggen of doen maar dat is niet meer mogelijk dus geniet zoveel mogelijk van elkaar!