16 Oktober 2006
haar heldere oogopslag verdwijnt; als donder
die de hemel openbreekt in een nacht
waarin alleen de liefde nog bleek te bestaan
voor de herinneringen van het verleden
eeuwig benoemd als nu verloren schimmen
genegenheid blijft eeuwig stromen; ademloos
zullen vergeten herinneringen sijpelen
naar een bodemloze vlakte; verscheurend
durend tot aan dat laatste moment
tot de laatste zucht rustig verdwijnt
het bed dat naar de hemel leidt; op weg
naar die onbedorven rustplek
in een paradijselijk bestaan
weet ik dat de tijd stilstaat; alles is genezen
krijgt het leven een nieuw begin
Auteur: Lianne van Kesteren | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 16 oktober 2006 | ||
Thema's: |