Het spijt me dat ik je achterliet,
maar ik wilde even alleen zijn,
ik had ruimte nodig,
en wat we hadden werd voor mij te klein.
Ik heb nooit gevonden wat ik zocht,
omdat ik zonder jou verloren liep,
je was altijd mijn kompas,
diegene die me telkens toen ik viel,
weer rechtop hielp.
Wat heb ik me toch vergist,
toen ik dacht dat ik het wel zonder jou kon,
ik kan niet eens meer lachen of huilen,
omdat ik alles bij je achterliet,
wat heb ik je toch gemist.
Mag ik terugkomen,
ik ben tevreden met een kleine plek,
als ik maar bij jou kan zijn,
maar alleen wil ik nooit meer zijn,
wat heb ik spijt van mijn vertrek!