Tranen gevormd door waterstralen,
omdat ik ze zelf niet meer maken kan,
overspoelen me met een realisme,
omarmen me met een warmte,
met een zekerheid,
dat het hier eindigt dan...
Ik onthou het mooiste,
vergeet wat mooi zou kunnen zijn,
zonder haat of liefde,
steeds verder weg van een landmijn,
die wat mooi was,
kan doen verdwijnen,
die blijft onthouden,
wat mooi had kunnen zijn.