Als ik zwijgen mag, laat me dan toe
om je op alle fronten toe te schreeuwen
buiten de oorspronkelijke maat.
Je wilt dat ik ga, doch ik blijf om je tellen
op te vangen en te verzetten in daden. Mijn
tranen regenen om het ritme van jouw lach,
daarbuiten mochten zij niet dwalen. En al
trilt mijn stem bij ’t spreken van mijn woord
Ik wil gehoord worden (gehoord!)
Laat me ademen in jouw pauze, me leven
op jouw zinnen. Maar heb me dan ten slotte
lief (zoals vroeger).
sergev2005: | Dinsdag, oktober 17, 2006 23:22 |
mooi mooi mooi | |
Renate-td-: | Vrijdag, oktober 13, 2006 10:05 |
Intens, rakend. Mooi! liefs |
|
Klaes: | Donderdag, oktober 12, 2006 21:09 |
schreeuwend tekort aan... groet/klaes |
|
anneke van dijk: | Donderdag, oktober 12, 2006 14:32 |
wat een verlangen... liefs, namasté, an |
|
remie: | Donderdag, oktober 12, 2006 11:46 |
wederom schitterend verlangend neergezet...liefs remie | |
sunset: | Donderdag, oktober 12, 2006 09:24 |
Zo prachtige liefdevolle verlangende poëzie. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 12 oktober 2006 | ||
Thema's: |