Soms dan kan ik zo kwaad zijn
Dan zou ik willen schreeuwen van verdriet
Om alles wat niet lukken wil
En om alles waar ik geen hoop meer in zie
Een kleine kreukel in een blaadje
dat drijft mij soms zo gek
dan zou ik willen stampen en schreeuwen
want die ene kreukel, die zit mij in de weg
Wat maakt dat uit die ene kreukel
vraagt hij dan aan mij
ik weet het niet, maar mijn woede
is nog niet voorbij
zij vraagt aan mij hoe komt het toch
de ene keer een knuffel
het volgende moment een snauw
van binnen is het zo verwareend
niemand die het snapt
want ik heb niks te klagen
want thuis is toch alles goed
Soms dan zou ik willen schreeuwen
van alle woede diep in mij
Dan verdrink ik in mijn tranen
maar niemand die het snapt