starend in het niets
holle ogen worden grijs
verlaten door de tijd
is de geest nu in verval
er ligt een nevel over alles
over alles wat vertrouwd was
je oude meubels lijken nieuw
en zelfs je kinderen zijn vreemd
elke dag vraag je je af
waar je bent en wie dat zijn
die mensen die je eten
en je koffie komen brengen
je kijkt de foto's van het verleden
en ziet niets wat je nog kent
slechts een knuffelbeer is veilig
want je jeugd? daar ben je terug
09-10-06
..mst angel...: | Dinsdag, februari 13, 2007 19:57 |
moooiii | |
mums: | Dinsdag, oktober 10, 2006 22:07 |
dit is zo herkenbaar en zo mooi beschreven. liefs mums |
|
maria : | Dinsdag, oktober 10, 2006 21:43 |
ontroerend ingeleefd... liefs, maria |
|
Klaes: | Dinsdag, oktober 10, 2006 21:41 |
herkenbaar/ intens mooi groet/klaes |
|
Jusst.: | Dinsdag, oktober 10, 2006 20:47 |
dit herken ik, ik heb er een heel tijd geleden zelf ook wat over geplaatst:)..goed geschreevn x Jusst. | |
Windwhisper: | Dinsdag, oktober 10, 2006 20:40 |
Zo herkenbaar, mooi verwoordt. | |
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 10 oktober 2006 | ||
Thema's: |