Woorden komen niet naar buiten
Letters vinden de dood op je mond
Komen niet verder dan je lippen
Worden niet mooi afgerond
Doe geen moeite
Ik kan je zo verstaan
Met mijn oren dicht
Doe nou kalm aan
Met horten en stoten proberend
Vertel je toch maar eigenwijs
Datgene wat je te vertellen had
Over die ene mooie verre reis
Niet doen, wees stil
Ik bid in stilte
Het put je uit
Dreigende kilte
Je vertelt over de bergen die je zag
En niet te vergeten de felgekleurde bloemen
Narcissen, orchideeën en weet ik wat nog meer
En over de beesten die eromheen zoemen.
Ik luister
Je stem is vlak
Eens vol en diep
Nu enkel zwak
Ineens begint bij mij het belletje te rinkelen
Nu denk ik te weten waar het nou om gaat
Ik ben niet bang meer voor de toekomst
Hoewel ik weet dat je mij nu verlaat
Het is goed
Zo zal het zijn
Zonder vrezen
Zonder pijn
Een laatste keer de verhalen verteld
Echoën voor altijd in mijn hoofd
Ik zal ze doorgeven aan iedereen
Jouw licht is nooit uitgedoofd
Je mond
Eindelijk dicht
Het is zo vredig
Jouw gezicht
Ik stap op en loop langzaam weg
Ongemerkt extra bijverlicht
Aan de hemel een nieuw lichtpuntje
Een ster meer in het zicht