Hebben we aan onszelf niet genoeg
wat is er wat ons samenbindt
en het zo op onszelf betrekken
hebben we aan onszelf niet genoeg?
is er een verband te noemen?
wat is het dat er een uitgaan is
naar een wederzijds ontmoeten
een wederhoor te voelen
hoe een mens is met een eerlijk bedoelen?
waarom maalt mijn hoofd in beredeneren
is het dat ik een antwoord wil verlangen
omdat verklaren nu eenmaal mens gegeven is
maar weet dat ik dan de essentie mis
ik zoek vergeefs in mijn ‘onzin’ de zin
gelukkig kan ik haar niet benoemen
en waar woorden niet meer toereikend zijn
is er houden van op gaan doemen
willem
beauty-angel: | Zondag, oktober 08, 2006 14:14 |
prachtig mooi verwoord sterk neergezet liefs en dikke knuffelkus |
|
fran92: | Zondag, oktober 08, 2006 14:13 |
wat een prachtig mooi gedicht dit! liefs fran92 |
|
sunset: | Zondag, oktober 08, 2006 10:38 |
Heerlijke en omarmende warme laatste strofe van jou. En je weet, ik denk al eeuwen niet meer. Ik voel. En dat bevalt prima. Liefs in omarmende vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
Hilly N: | Zondag, oktober 08, 2006 09:17 |
Ik bedoel natuurlijk bijzonder. Hilly |
|
Hilly N: | Zondag, oktober 08, 2006 09:17 |
Bijzodner Willem. Graag gelezen. Lieve groet van Hilly |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 08 oktober 2006 | ||
Thema's: |