Ik denk aan jou
tijdens het lopen op straat
gedurende het koken
overal en nergens
ik kom je in gedachten tegen
als ik besluit je te vergeten
een foto die mij herinnerd aan jou
dan ben je er ineens weer
het is vreemd
alsof ik niet zonder je kan
mijn steun en toeverlaat
in deze vervelende tijd
steeds aanwezig
gevoel van dichtbij
je adem in mijn nek
je handen op mijn rug
ontbreken
zoals je lieve woordjes
en jouw gedaante
verdwalen is het enige
in deze labyrint
jij doet mij denken aan
een beter leven
waar ik mag voelen
wat ik voel
en beslissen wat ik wil
doen wat ik hoop te kunnen
en vrij kan denken
zonder obstakels
of schuldgevoelens
ik mis gevoeligheid
jou mooie warme ogen
en je lieve vertrouwde stem
wil je mij volgen?
opvangen als ik val?
over mij waken en
mij loslaten als ik eraan toe ben?
kun je dit?
elke keer dezelfde vraag
bij het zien van jouw beeld
het zal doorgaan
zolang de gedachte aan jou aanwezig is
en niet verdwijnt
goede vriend,
mijn geliefde
ik mis je