Wat is het toch?
Dat woorden in een zin
ons zo raken kunnen?
Naar eind vanaf begin.
Gedrukt op witte vellen,
Soms handgeschept papier.
En soms ook op dit helderwitte
uit de rekken alhier.
Woorden vormen zinnen en
zij vormen steevast een verhaal.
Met elke voordracht van gedicht
of sonnet vul ik menige zaal.
Wat maakt dat de sommige zinnen
me zo enorm en intens ontroeren?
Dat bij andere zinnen ik liever
de sprekers hun mond wil snoeren?
Woorden worden soms tot
verhalen aaneen gesmeed.
Soms vrolijk en lichtzinnig en
soms ook vol van intens lees.
Boeken van wel zeshonderd
bladzijden worden soms gevuld,
met onnozele woorden en
Onzinnigheid vol geluld.
Wat is het toch?
dat woorden in een zin
mij zo kunnen raken.
En ik telkens een gedicht begin?