Laat ons met zijn allen dichten,
Neen, ik wil je niet verplichten
Schrijf neer, gedachten vol gevoel
Warme woorden, anderen ijzig koel
Kom, laat ons ervoor zwichten
Ach, wat zit ik hier toch te schrijven
Het lukt me niet om mee te drijven
Mijn gedachten vliegen heen en weer
Botsen tegen elkander, storten neer
En het helpt niet om tegen ze te kijven
En nu schrijf ik weer eens in mineur
Ik weet het niet, het stelt mij teleur
Langzaam verdrink ik in deze kille mist
Dit is niet wat ik wil als optimist
Als een blinde ga ik op zoek naar de deur
Kruipend, tastend naar de juiste gedachte
Ik grijp iets vast, is het dat wat ik verwachtte?
Beste ik, laat het toch allemaal zijn
Je kunt je gevoelens niet forceren tot rijm
Wacht tot morgen en zie hoe men gisteren lachte