Een enkel zonnestraaltje, ik word humeurig
Te weinig om mij in te kunnen behagen.
Zelfs mij poes kijkt sip en treurig
En hoor haar slechts miauwend klagen.
Ik had de pest in zo zij daar stond
En pakte haar vertwijfeld op,
Bij de staart draaide ik haar rond
Ik was werkelijk over de top.
Dan liet ik haar los en met een zwaai
Kwam ze op haar pootjes terecht
Ze zei na dit nodeloos gedraai
Ik voel me dronken als een specht.
Het weer werd er niet betere door,
Zo ook niet mijn humeur,
Ik mijn zelfbeheersing verloor
En, jij eruit schreeuwde, daar is de deur.
Met een kreet werd ik toen wakker,
Zij schrok, bleef stokstijf staan.
Gelukkig weet zij zelf niet, de stakker,
Wat ik haar vannacht heb aangedaan.
han janzen 18-09-2006
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2006 | ||
Thema's: |