Lavaloos
Een tikkende bom, een dreigende vulkaan
Maar ik schok en sluimer al veel te lang
Inwendig ga ik er best wel tegenaan
Maar voor die ene eruptie ben ik zo bang
Ik kolk en kook, ik damp en stoom
Ik borrel maar de korst is niet zacht genoeg
Ik werk hard aan die pulserende stroom
Maar kom niet verder dan moeizaam gezwoeg
Jaloers kijk ik naar vulkanen om me heen
Die hun lava moeiteloos uit weten te kotsen
Ze spuwen hun vuur, hun drab, hun steen
Kom niet verder dan gemorrel onder de rotsen
Mijn huid is te dik, of mijn kracht te gering
Lusteloos gesudder, geen krimp kan ik geven
Na vruchteloos proberen weet ik één ding
Ik zal vurig maar lavaloos verder moeten leven
Douwe
frou-frou: | Maandag, oktober 02, 2006 17:21 |
het gaat hier om de kunst van het laten meer dan om de kunst van het doen.. ...en gevoel volgt gedachten...liefs.... | |
Roo$je: | Zondag, oktober 01, 2006 19:05 |
Nee zo moet je niet leven, je kunt je eigen leven zelf bepalen hoor! Als je wilt kun je daar blijven zitten, of wel kom je er uit en ga je er voor! Je leven ligt in eigen handen... Heeft men ook tegen mij gezegd, en soms is dat moeilijk... Liefs, Kusskuss |
|
MayadeBij*: | Zaterdag, september 30, 2006 23:40 |
Je moet niks, en dat lijkt me zèèr onwaarschijnlijk ;) Jij - lavaloos? hmmhaha.. jaja.. | |
;_Catharina[L]: | Zaterdag, september 30, 2006 20:47 |
(reactie op mijn gedicht ; Ik weet niet wie ik ben. : Hoebedoel je zoek naar je kwaliteiten ? ;O :) ) Jij hebt een een begrijpend gedicht gemaakt. Weet niet hoe ik het moet zeggen, maar je hebt deze gevoelens niet geuit in mensengevoelens, maar in het natuur. Leuk!:D xOxO,, Catharina |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2006 | ||
Thema's: |