Ik vergeet soms 1 ding,
alles word een herinnering,
het slechte en het goede,
wie kon dat vermoeden?
na veel leed,
wat je niet vergeet,
geef je het een plaats een plek,
als dat helpt is dat niet gek,
maar de littekens verdwijnen,
net zoals je de zon niet altijd ziet,
zullen er vaak wolken zijn dan doet de herinnering pijn,
het zal zo moeten zijn,
alleen als de zon er even is,
weet ik welke herinnering ik mis,
het is mooi en voelt even fijn,
maar die wolk zal wel een litteken zijn...