het is al 40 voor tien,
blij je weer even te zien,
ben je klaar om het nieuwe jaar in te gaan?
of heb je liever een romantische wandeling onder de maan?
wat je maar wil,
ik zal het doen waarmaken,
of vind je het buiten te kil?
dat ik daar je hart ga aanraken.
men hart bonst zo hard voor jouw,
een prachtig meisje waar ik van hou,
ik weet waarom je niet buiten wil gaan,
je durft niet mee op de baan.
de baan die ons in het leven zou leiden,
die heb je altijd al willen vermijden,
ma misschien ben je wel verkeert,
misschien ook niet,
het is het gene waar je uit leert,
dat kan bezongen worden in het mooiste lied.
je hebt altijd al twijfels gehad om te kiezen ,
welke weg je nemen wil,
je zal dan ook mijn vriendschap nooit verliezen,
je geeft me dan maar een gil.
dan zal ik naar je toe lopen,
door weer en wind,
maar nu kan ik maar hopen,
dat je de juiste weg maar vind.
en als ik nu hier dit gedicht zit te schrijven,
zit je waarschijnelijk op de trein,
op zoek naar het nieuwe jaar,
ik wou alleen maar even bij jouw zijn...