Het is uit tussen ons.
En mijn hart doet pijn..
Mijn gezicht overladen met stromende tranen.
Zoiets schreeuw ik natuurlijk niet over de balkons.
En je zegt dat je opeens wel heel graag bij haar wilt zijn.
Ik wring me door allerlei banen.
Banen van pijn en verdriet.
Ik mis de tijd die we samen hadden.
Maar dat ligt nu in het geschied.
De leuke tijd dat we elkaar lief hadden.
Maar nu lijkt het net of het allemaal opnieuw begint.
Je geeft mij soms zo’n hint..
Zo’n hint van; ik vind jou leuk.
En ik lig nog steeds bij jou in een deuk.
Ik hou nog steeds van jou.
En hopelijk zul jij dat ook gaan zien, gauw.
Zodat we weer overnieuw kunnen beginnen.
En dat ik kan zeggen tegen mijn vriendinnen:
Ik houd van hem,
En hij van mij.