Hoe kunnen woorden jou vertellen dat het, dat dít geen liefde is en we slechts emoties zijn van iets dat nu verdwenen blijkt – verloren in de stilte van de tijd.
We zijn een verhaal zonder stukken – lezen zonder ons hoofd erbij. Ik ben geen alinea van de zinnen die je zoekt, je bent me kwijt geraakt in de enter na de punt.
Ik adem nog tussen roekeloze spaties door, maar zelfs leegte doet je niet beseffen dat we gaan. Blind
typ je oude letters neer en zie je niet dat de vlucht- knop onder mijn druk lijdt.