Het was zover,
met 'n klein, bonzend hart gaf ik de man een hand.
'een klein minuutje', waren zijn woorden, 'ik zal zo bij je komen'.
Stresserend wachten..
Die minuut ging niet voorbij,
ik hoorde hoe de mensen op straat praatten en lachten,
maar het enige waar ik aan dacht was jij.
'Komt U maar binnen'
met zwetende handen ging ik binnen.
‘Gaat u nu maar zitten’
‘Ben je er zeker van?’ vroeg de man,
‘ja’ was m’n antwoord,
je naam zou er komen,
ook al wist ik dat het niet zo hoort…
De naald prikte in m’n vel,
de inkt doorboorde mijn huid,
het deed wat pijn, dat voelde ik wel,
maar ik stond vast met m’n besluit.
Na een minuutje pijn,
Was ik klaar.
Ik had geen spijt,
Geloof me maar ..
Nu sta je voor eeuwig in m’n lichaam geschreven,
Je naam staat er nu,
Voor heel m’n leven..