oma
zie je steeds in mijn gedachten
constante gevoel dat ik wat vergeten ben
hoe je op het laatst zelfs naar me lachte
hoor in elke windvlaag je stem
ik weet wel dat het zo hoort
voor een ieder is de dood een feit
maar het heeft mijn leven zwaar verstoort
en ik ben een stukje van mijn ziel kwijt
ik kan me er niet bij neerleggen
ik zoek antwoorden op de vleugels van de wind
hoor niet meer wat andere tegen me zeggen
omdat ik mijn rust niet vind
je was al oud dat weet ik wel
maar het voeld niet eerlijk en gemeen
en als ik andere over je vertel
kan ik bijna niet om mijn tranen heen
als er iemand vraagt hoe gaat het nou
dan lieg ik en zeg ik goed en lach ik veel
maar voel dan de tranen en de kou
en een brok in mijn keel
ik hou me groot
zoals jij het hebben wou
je bent dood
en ik moet verder in de kou
oma ik mis je en dat doet zo pijn
alles is anders
en niets zal ooit meer hetzelfde zijn