elke keer als ik probeer te vliegen
naar de vrijheid en de blauwe lucht
breken mijn vleugeltjes in twee
val ik neer met een klap gevolgt door een zucht
ik sta op
beide voeten op de grond
veeg het bloed weg
van weer een nieuwe wond
ik plak mijn vleugels aan elkaar
en probeer het nog een keer
want als ik deze keer val
doet het vast wat minder zeer
zo ga ik door
tot mijn vleugels egt niet meer kunnen
en ga ik op zoek naar andere vleugels
die mij de vrijheid wel willen gunnen