Het verdriet wint het steeds weer even
tranen vloeien in mijn hart
en woorden op perkament geschreven
ontdoen me niet van harte zeer
De dagen trekken me naar de nacht
de zon lijkt allang onder te zijn gegaan
terwijl de stralen me verblinden
en mijn ogen vertroebelen
Blind was ik geweest in al die jaren
terwijl mijn ogen alles zagen
maar nu laten mijn zintuigen me voelen
dat ik niet mijn ogen nodig heb om te weten
Dat ik mezelf kwijt ben geraakt in een leven wat ik niet wil
ring: | Maandag, september 25, 2006 19:56 |
wetende dat dit zo is ,is al een klein stapje in de goede richting!! xxxingrid | |
lonely 1: | Maandag, september 25, 2006 15:05 |
stilmakend mooi! liefs, lonely 1 |
|
Dirk Hermans: | Maandag, september 25, 2006 13:38 |
een sterk gedicht met krachtige inhoud groetjes Dirk | |
M@rcel: | Maandag, september 25, 2006 13:20 |
stilmakend mooi.. Liefs M@rcel |
|
Lone Wolf: | Maandag, september 25, 2006 13:15 |
Dikke knuf | |
Amon: | Maandag, september 25, 2006 10:29 |
Opeens weet je het: Je wordt opticien | |
HIJ&ZIJ: | Maandag, september 25, 2006 10:28 |
Wordt hier toch wel stil van lieve choca, extra knuffel/aai, x |
|
tears for you: | Maandag, september 25, 2006 09:53 |
stilmakend ,mooi geschreven tears |
|
elze: | Maandag, september 25, 2006 09:31 |
jij bent de vaandel van je eigen leven mooi verwoord laifs elze |
|
ana (stacia): | Maandag, september 25, 2006 09:25 |
Dit moment vraagt om een knuffel... |
|
sunset: | Maandag, september 25, 2006 09:12 |
Dan wordt het gewoon hoog tijd om jezelf terug te vinden. Want zonder jezelf kun je inderdaad nooit leven. Treffend tonend. Liefs en mijn warme omarmende genegenheid, sunset |
|
switi lobi: | Maandag, september 25, 2006 09:04 |
Stilmakend rakend. Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen.......... Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 25 september 2006 | ||
Thema's: |