de nacht laat me de angst belevenwaarmee de dag mij heeft bedreigd
de hoop in bloei van volle glorie
in de grond geboord tot de wortel
onomkeerbaar klopt de tijdbom
geprogrammeerd te voorkomen
dat het leven in stilte verdwijnt
dat de dood in kilte verschijnt
De avond, nacht en dag (van 21/9/2006 op 22/9/2006) waarbij mijn moeder na het implanteren van een inwendige defibrillator binnen 24 uur maar liefst 37 keer een levensbedreigende hartritmestoornis kreeg die keer op keer uitmondt in een hartstilstand. Een wonder is het dat ze nog onder ons mag zijn. We zijn heel dankbaar.
Dirk Hermans: | Zondag, september 24, 2006 19:45 |
moedig neergezet groetjes Dirk |
|
anneke van dijk: | Zondag, september 24, 2006 19:43 |
het was beslist haar tijd nog niet! sterkte, namasté, anneke |
|
mums: | Zondag, september 24, 2006 18:57 |
Wat moet je bang zijn geweest en wat geweldig dat ze nu nog bij jullie is...en ik hoop ..nog heel lang. liefs mums |
|
Tiskee: | Zondag, september 24, 2006 17:38 |
Het moet dus zo zijn!! Gelukkig maar!! Maar wat een mooi gedicht! Liefs Tiskee |
|
Auteur: Truus van Eijk | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 24 september 2006 | ||
Thema's: |