zo opzij geduwt,
gewoon uit hun leven verschuwt.
opgesloten,
in die kleine kamer.
zo alleen,
niemand om mij heen.
zo bang,
ze weten naar wat ik verlang.
laat mij het doen,
je weet dat ik dan pas gelukkig zal zijn.
dat wil je toch?
dat zei je toch?
jullie kunnen me niet voor eeuwig
beschermen tegen mezelf.
je weet dat ik die pijn niet aankan,
die woede,
je weet dat het me verlamt!
k'ben zo bang,
dat het mij niet lukt,
dat ik terug in dat kleine
kamertje zal zitten.
ik voel mij in de steek gelaten,
alsof heel de wereld mij zal haten.
zal het dan hier bij laten,
wens mij wat je moet,
t'is gedaan!
voorgoed!!