Ik rijk me hand uit
strek mijn vingers
verder en verder
probeer je te bereiken
maar er zitten nog milimeters tussen
Ik push me zelf tot het uiterste
maar ik kom er niet
overmand door emoties
begin ik te huilen
en stort ik in
Ik laat me arm vallen
weer dicht tegen mijn lichaam aan
en kruip veilig in een hoekje
verdriet pijn en depressie
voel me alleen
Ik kom weer overeind
pep mezelf weer op
En zet mijn lach weer op
leef zo weer verder
het verdriet in mijn hart meedragend
Elke keer weer rijk ik mijn hand
en strek ik mijn vinger
tot het uiterste
Tot die dag dat ik je pak en nooit meer los laat
Tot die dag dat de pijn verdwijnt