Blote voeten
Met mijn blote voeten sta ik op de wereld
De bergen onder mijn voeten schuiven mee met mijn pas
Het water stroomt langs als breekbaar glas
Ik ben de enige die zich hier kan weren
Als morgen beter zal zijn dan ooit tevoren
Wanneer de zon baden zal in een zee van rood water En de dieren weten dat het tijd is voor later
Ben ik al in vannacht verloren
Met mijn handen naar de hemel uitgestrekt
Roer ik de sterren en verlicht het blauwgrijs
Moeders schoot, een eigen plaats, klein paradijs
Onsterfelijkheid is al lang verwekt
Als bomen sterven wanneer ik de zon vergeet
Ben ik weer thuis, een donker geheel
Grijze zee, vergeten rijk, alles weg voor een deel
En onder mijn blote voeten sterft een planeet