Je man is te jong van deze wereld gegaan.
Hij had nog zolang kunnen leven.
Naast jullie kunnen staan.
Maar het werd jullie niet gegeven.
Ook al kende ik jou toen niet.
Nu weet ik van je grote verdriet.
Plotseling stort je hele wereld dan in.
En vraag je , je af wat heeft het leven nu nog voor zin.
Twee schatten van kinderen daar alleen al moet je verder voor gaan
Het valt niet altijd mee jij hebt nog veel verdriet
Maar Irma vergeet de mooie herrineringen niet.
En eens begint voor jou ook de zon weer te schijnen.
En doet het meeste verdriet achter de wolken verdwijnen.
Vergeten doe je het nooit.
Maar de pijn wordt wat verzacht.
Als iets in je leven weer tegen je lacht.
Voor mijn vriendin Irma.