mijn strooien hoed met gabbers
op de rand die met hun handjes
mijn ruimte beperken draag ik
op mijn hoofd – soms zo zwaar
dat het lijkt alsof het me verdooft
er zijn momenten dat ik niet weet
of op zijn minst even vergeet
wanneer ik badend in het zweet
mijn hoofd laat rusten op mijn schoot
met enkel maar één wens
- mijn dood –
ik streef en al rust een gunst
die ik heb genoemd – ik leef -
in mijn nabijheid alsook ver weg
is mijn herfstig zicht het domein
voor het genoegen en de pijn
nooit zullen wapperende handjes
van mijn hoedrand verdwijnen
en steeds opnieuw verschijnen
demonen in mijn hoofd
ze hebben mijn ziel
van een gelukkig leven beroofd
duo Lia en elze
lommert: | Maandag, september 18, 2006 20:21 |
word vriend van die gabbers;)heftig gedicht...graag gelezen en nogmaals... groet en liefs willem |
|
HIJ&ZIJ: | Maandag, september 18, 2006 14:38 |
Ehhhh, dat begin, ehhh? huh? |
|
M@rcel: | Maandag, september 18, 2006 12:51 |
wat een intens mooi duogedicht prachtig geschreven door beiden Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, september 18, 2006 10:06 |
zwaar sterkvoelend neergezet! knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Maandag, september 18, 2006 08:43 |
Ook demonen verdijnen. Als je maar hard genoeg wilt en probeert (Wie zegt dat leven een gemakkelijke opgave is of moet zijn?). Toppie duet weer. Liefs en heel fijne demonenvrije dag voor jullie, sunset |
|
Hilly N: | Maandag, september 18, 2006 08:22 |
intens geschreven gedicht samen. Een groet van Hilly |
|
de nifter: | Maandag, september 18, 2006 07:48 |
strooien hoed met gabbers? loop jij met van die doorgedrugde kaalkoppen op je hoofd? | |
Klaes: | Maandag, september 18, 2006 07:30 |
intens hoor groet/klaes |
|
H.J.: | Maandag, september 18, 2006 07:12 |
wanneer ik badend in het zweet mijn hoofd laat rusten op mijn schoot Zou bijna zeggen niet doenm. laifs H.J. |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2006 | ||
Thema's: |