Met ogen overlopend van een vreselijke droefheid
die mijn weten veel te ver buiten ging
die ik onzichtbaar en zachtjes van je af wou nemen
maar waar ik wederom niet toe in staat bleek.
De pijn die ik voelde in je ogen, vreselijke pijn
die onbeschrijfâlijk leek, maar dit niet was.
Omdat alles nu eenmaal op te schrijven valt,
ook in de verkeerde woorden.
En mijn hart plotseling keihard stopte
toen het niet meer gelijk opging
met het jouwe.
Auteur: .rose | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2006 | ||
Thema's: |