Kijk waar u loopt!
Verpakt in lege mensen
Zwerven hersens door de straat
Moe zijn ze reeds bij dageraad
Van ’t vloeken, klagen en verwensen
Grote dozen grauwe lucht
Vluchten geruisloos onze hemel in
En zelfs Marina, de vrolijke boerin
Slaakt daarbij een diepe zucht
“Verdomme,” zegt ze”, stomme mensen!
Stopt nu toch met dat verwensen!
Stopt met ’t verkondigen van domme moppen,
En uw gevoelens op te kroppen!
Want ziet ge het niet,
Ach, wat zijn wij hypocriet
Voor deze wereld
Ligt ’t einde in ‘t verschiet!”
Johnny, de buurman, hoorde dit
“Maar Marina ,da’s toch bullshit!”
Zei hij
“Schatje, ik weet zelf toch ook,
Dat de sigaret die ik nu rook
Niet goed is voor mij
En alle and’re mensen erbij
Maar ’t zijn toch niet wij twee,
Maar wel de staatshoofden, jeminee
Die ’s werelds bloed moeten stelpen,
Doch: ik zal proberen mee te helpen.”