Vredeshunkering
Een schaduw groeit in lege nachten
uit wolken druppelt eenzaamheid
de kaarsen die de vrede brachten
ontvluchten welbekende machten
als afgunst en ook ijdelheid
In harten knagen grijze kleuren
de klank van dodenklokken zingt
en overal rottende geuren
van zelfgenoegzaamheid achter gesloten deuren
waar ’t janken van de stervenden niet klinkt
Het fluisterend smeken dat door wind verdreven
in roodgeverfde tranen uitgesproken
waarvan de woorden in het zand geschreven
eden van hulp - waar zijn zij nu gebleven? -
door trouweloosheid zo snel verbroken
En toch leeft altijd nog de vredeshunkering.
**********
switi lobi: | Vrijdag, september 15, 2006 20:29 |
Eden van hulp....actueel in verleden heden en toekomst, zó prachtig lieve sunset. Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
fran92: | Vrijdag, september 15, 2006 07:47 |
mooi omschreven! liefs fran92 |
|
Artifex: | Vrijdag, september 15, 2006 07:36 |
Kunstig zoals jij het gedicht vormt om de essentie, met bewondering gelezen. Liefs, Artifex. |
|
H.J.: | Vrijdag, september 15, 2006 06:16 |
mooi eden van hulp. fijne dag H.J. |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2006 | ||
Thema's: |