Mijn nachten zijn zo eenzaam en zo alleen.
Ik kijk hoe je naast me in bed ligt te dromen.
Het is alsof de jongen van wie ik hou opeens verdween.
Hoe zijn we zo ver uit elkaar gekomen?
En waarom is jouw hart nu zoals steen?
ik denk terug aan de momenten hoe we ons nummer in elkaars armen beluisterden.
Hoe je "ik hou van jou voor altijd", zachtjes in mijn oor fluisterde.
Mijn nachten zijn zo eenzaam en zo alleen.
ik geef de avond mijn trieste traan
Jij bent mij vergeten..
je hebt me met onze momenten samen weg laten gaan...
Ik zal onze herinering altijd gedwongen moeten weten.
Je bent veel te diep in mijn hart gaan staan.
elke keer dat je mij aankeek met liefde wat je ogen uit deden stralen...
Elke keer dat je jouw haat tegen mij uit schreeuwen deed.
Liet mij enkel en alleen nog verder in mijn hart verdwalen.
Mijn hart staat nu in brand..
en het vuur is voor mij veel te heet..
Je zette me veel te vaak aan de kant.
Het deed me veel te veel leed..
Maar ik weet nu dat het nooit zal gaan lukken.
Het doet zo'n pijn en zoveel verdriet.
Mijn hart ligt zoals een gebroken spiegel in stukken.
Er was ooit een dag, dat de jongen van wie ik hield mij verliet.
Maar er is een foto in mijn hoofd ...
Een foto van ons samen....en die vergeet ik niet.
jij bent mijn vergeten herrinnering...