We staan oog in oog.
Ik moest door de modder kruipen, om te zijn waar ik nu ben.
Ben er nog vies van.
Ze maakt een neerhalende opmerking over mijn stink modder, waar ik zo trots op ben.
Ik weet dat ik voor één taak hier ben gekomen.
Zodra de cirkel weer draait zal ik spoedig sterven.
Voor politieke spelletjes heb ik geen tijd
I am a lonley ranger
Als een zwaan spreid ze haar vleugels,
Ze is werkelijk adembenemend.
Daar in tegen voel ik mij bedreigd en minderwaardig
Nee ik kan niet lang bewonderend genieten, maar ik proef haar verleidelijke vrouwelijkheid.
Zie de elegante gebaren en een zoete geur stormt op mij af.
Ze is zo betoverend dat ik bijna vergeet waar ik voor gekomen ben.
Ik veracht haar, despite.
Ze valt aan, de strijd is begonnen. Dom want ik heb niets te verliezen.
Zij des te meer: beginnend met haar gezicht.
Ze verwond mij en reageert rechtvaardig, krijg de tijd om rustig te herstellen.
Haar houdig blijft aanvallend scherp.
Back on.. Dit keer is het mijn beurt en hak flink op haar in. Nu heb ik niet alleen modder om trots op te zijn ook bloed spetters kan ik over een uur vrolijk rond showen.
Hoe zij mij behandeld, zo zal ik haar ook behandelen en geef haar tijd.
Ik kijk haar aan in dit moment van rust, het midden van de orkaan.
Een traan begint over mijn wang te rollen.
Het lijkt of ik op het diepst van mijn ziel kijk maar het is de hare.
De zwaan is gekrompen tot mijn gelijke, haar sociale kring is niet iets waar ze trots op is spreekt ze.
Nee het is een muur, een rollenspel. Het dringt tot mij door om haarzelf te verhullen.
Hetzelfde verdriet
Hetzelfde gemis
Dezelfde eenzaamheid
Een ander persoon
Een andere situatie
De voortdurende strijd
Ik noem haar naam en gooi een sigaret naar dr
Twijfelend of ik haar nog zal afmaken.
Besluit ik om de toillet-slet te nemen.