haar geheugen was een zeef
herinneren was aan haar niet besteed
tijd was het enige waar tegen zij streed
ze sprak vage woorden in
de werkelijkheid die nu was
strijdend in verscholen verdriet
droegen klanken in het vormloze
in een trager ritme dan anders
ze wreef over de binnenkant van haar
handpalm waar de wonden van het
snappen zichtbaar was.
toch had niemand hier notie van
de laatste krachtmeting die ze zichzelf nog gunde
© Klaes 13-09-06
lommert: | Woensdag, september 13, 2006 10:45 |
indenkend gedicht...sterk ook...de werkelijkheid vergeten... stevige groet willem |
|
Niniki: | Dinsdag, september 12, 2006 23:58 |
Dit is erg gevoelig......... Knuffie Nini |
|
anneke van dijk: | Dinsdag, september 12, 2006 22:05 |
treffend, droevig, heftig liefs, namasté, an |
|
lonely 1: | Dinsdag, september 12, 2006 21:34 |
prachtig verwoord. liefs lonely 1 |
|
Lia van der Fluit : | Dinsdag, september 12, 2006 20:52 |
heftig,,, doekel, Lia |
|
mums: | Dinsdag, september 12, 2006 20:39 |
hier een zucht. liefs mums |
|
switi lobi: | Dinsdag, september 12, 2006 20:12 |
Rakend.... Fijne avond! Liefsliefs, switi lobi |
|
Artifex: | Dinsdag, september 12, 2006 19:55 |
Treffend mooi onder woorden gebracht. Liefs, Artifex. |
|
I am me: | Dinsdag, september 12, 2006 19:34 |
mooi geschreven..zo waar | |
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 12 september 2006 | ||
Thema's: |