Dansen, gek doen, vrolijk zijn
Aan de buitenkant zag je het niet
Dat ze van binnen was gebroken
Aan het verdrinken was in haar verdriet
Als je haar daar zo zag zitten
Dan dacht je geheid
Wat een gelukkig mens
Wat een gezellige meid
Alles voor lief aangenomen
Aan andere opties niet gedacht
Wat anderen zeiden was de waarheid
Ze had ook niet anders verwacht
Want wat stelde zij nou voor
Voor wie was zij van waarde
Ze was wat anderen haar noemden
Dat was zoals zij dat ervaarde
Voor de buitenwereld bleef ze dezelfde
Maar ze was recht in haar hart geraakt
Het was de pijn die in haar leefde
Het is die pijn die haar kapot heeft gemaakt
Naarmate de tijd verstreek
Brandde ze langzaam op
Ze kon niet langer huilen
Haar dieptepunt berreikte zijn top
Nu de vogels weer fluiten
En ik lig te schrijven in het gras
Is het te laat om haar te zeggen
Wat een fantastische meid ze was