Rouwrumoer!
Als het rouwrumoer rond om jullie verstamd,
de stoet voorbij is, schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik jullie opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik jullie tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij.
Hij heeft alleen jullie lichaam weggenomen,
niet wie jullie waren, en ook niet wat jullie
zeiden.
Ik zal nog altijd grapjes met jullie maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu jullie mijn handen niet meer aan kunnen raken,
raken jullie mijn hart nog duidelijker aan.
Droopy
de stoet voorbij is, schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik jullie opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik jullie tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij.
Hij heeft alleen jullie lichaam weggenomen,
niet wie jullie waren, en ook niet wat jullie
zeiden.
Ik zal nog altijd grapjes met jullie maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu jullie mijn handen niet meer aan kunnen raken,
raken jullie mijn hart nog duidelijker aan.
Droopy
Reacties op dit gedicht
| kleinduimpjuh: | Dinsdag, september 19, 2006 23:09 |
| hey man, ik vind je gedicht super mooi! en goed geschreven ik weet dat dit uit je hart komt! groetjes, sabine |
|
| lonely 1: | Vrijdag, september 08, 2006 00:41 |
| is dit geen gedicht van toon hermans? alleen in het meervoud gezet? liefs lonely 1 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: droopy2003 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2006 | ||
| Thema's: | ||