Toen je stierf oma,
vielen we in een groot gat.
Alles zouden we doen om je terug te krijgen.
Ik als een uk van 9 deed dan ook mijn uiterste best,
kon niet met beide handen met mijn vingers knipperen.
Oefenden dus elke dag, zelfs tot midden in de nacht.
Het mocht me uren duren, dagen, maanden.
Neen, het was me niets te veel,
zolang ik jou maar terug kreeg.
Maar op een dag was mijn teleurstelling groot.
Kipperen met beide handen was gelukt,
maar je kwam niet tevoorschijn.
Zoekend over straten,in je huis,
overal keek ik naar jou, zocht ik.
Nergens was je te vinden,
behalve in mijn hart.
Dat is iets wat ik bleef koesteren,
in mijn hart blijf je steeds bestaan.
Want ik hou immens veel van jou…!!!