Meisje in het maanlicht

Ik zit in het venster van me kamer
Ik zit in het licht
Ik heb een schriftje in me hand
In dat schriftje staan gedichten

Daar komt een traan
Een traan die ik niet wil maar ik kan hem niet tegen houden
Een traan van verdriet en eenzaamheid
Ik verzink in mijn verdriet

Ik fluister dat ik iemand mis
Iemand die net zo is als ik
Iemand die van dezelfde dingen houdt en haat
Ik wil zo graag begrepen worden

“Ik wil niet alleen zijn
Ik wil iemand aan mijn zij
Iemand die ik helemaal kan vertrouwen
Iemand waar ik op kan bouwen”

De woorden vliegen de lucht in
Ze vliegen over de donkere lucht
Ze vliegen en vliegen maar
Totdat ze bij iemand aan komen

Het is ook een meisje
Ze zit ook in een venster raam
Ze heeft ook een schriftje in haar hand
En er staan ook gedichten in

Daar glijdt ook een traan
Een traan van verdriet
Een traan die zegt: NEE ik wil niet meer alleen zijn
Ze verzinkt in haar eigen verdriet

Ze fluistert dat ze iemand mis
Iemand die net zo is als zij
Iemand die van dezelfde dingen houdt en haat
Ze wil zo graag begrepen worden

Dan komen mijn woorden bij haar
En haar woorden komen bij mij
Tegelijkertijd verschijnt er op onze gezicht een glimlach
Een glimlach want we hebben elkaar gevonden

We lijken zelfs nog meer op elkaar dan we dachten
We hadden tweelingzusjes kunnen zijn