zoals de uren verstrijken,
en de dag lijkt stil te staan,
zo tikken mijn laatste uren,
in mijn nederig bestaan
waarom moet ik je missen,
en duren de dagen zo lang,
wil je begrijpen,
waarvoor ben je bang
alle mooie momenten,
overspoelen mij elke minuut,
was ik maar niet daar,
dan had ik je nooit ontmoet
lippen die sterven,
zonder aanraking van jou,
mooie momenten die mij telkens vertellen,
hoeveel ik nog van je hou
kon je maar zien,
of weten wat ik voel,
dan leken minuten geen seconden,
maar dagen zonder een doel
was je gelukkig,
als je nu wist wat je liet gaan,
of bleef het bij een herinnering,
iets wat niet lijkt te bestaan
zou willen sterven
voor nog een moment met jou,
om daarna niet meer te moeten denken,
hoeveel ik nog van jou