Zie de wolken verdwijnen zomaar in de wind
Voel me volwassen maar van binnen nog een kind
Hoe zou het wezen, alles het verbeelding was
Keek ik dan nog steeds door dit venster glas?
Blijft het hetzelfde, zijn de kleuren nog wel van kleur?
Zullen we zo blijven, en veranderd alles van geur?
Het blijven maar spinsels, malend in mijn hoofd
En dat zal altijd zo blijven, dat is me beloofd
En ik wil het ook niet anders want ze horen bij mij
Ook al maken ze me soms gek, ze maken me ook blij
Ik kan er alles in, Niets raakt er uitgeblust
Als ik boos ben, verdriet heb, Stelt het me gerust
Ik schrijf ze, om niet te vergeten, dat blijft een feit
Want degene die geen fantasie heeft, vlucht in realiteit