Niet wetend hoe ik verder moet,
De dagen lijken eeuwig te duren,
In het gevoel van mijn hart leef jij.
Ik weet dat ik je los moet laten,
Je vrij moet laten uit mijn hoofd,
Zodat we uit elkaar nog samen zijn.
Zo vermoeid van al die gedachten,
Die telkens in strijd zijn met elkaar,
Mijn gevoel spreekt mijn verstand tegen.
Ik word zo vaak met je geconfronteerd,
Het breekt van zoveel verdriet en pijn,
Maar als je weg zou zijn, was ik hier niet.
Ik kon altijd wel alleen mijn leven leven,
Totdat jij werd gevangen in mijn lichaam.