Internet, Jeroem Vermiesch en woorden die bonken
“Je kan maar meenemen wat je hebt weggeschonken”
Dit lazen wij in zijn gedicht: “Het verloren schaap”
Marianne, ik, en die onzichtbare herdersknaap
Droge woorden die je steeds meer en meer dorst geven
Natte zwart denkers die steeds langer willen leven
In een wereld waar de levende voor hen dood zijn
Wijl de doden hier bewaard liggen al in hun schrijn
Van de Afrikaanse broese tot in het Westen
Zitten ze in hun vergetelijkheid in nesten
Het is elk voor zich en geen één die weet hoe het moet
In plaats van elkaar te helpen vergieten ze bloed
Gelukkig heb ik jouw gedicht kunnen afrukken
Zodat ik je nu poëtisch de hand kan drukken
Aan de schaduwzijde van onzer onbekendheid
Die met één druk op de knop zich met vriendschap verspreid